Thailand and Back to USA

เมื่อเดือนมีค. ผมกลับไปเที่ยวเมืองไทยมา 2 สัปดาห์ล่ะครับ คุณปู่คุณย่า คุณตาคุณยาย คุณอาและคุณน้า พาผมเที่ยวกันใหญ่ พวกผมแทบจะไม่ได้อยู่บ้านเลย

Chiang Mai

 

 

 

 

Bangkok

อาจาว threw me the best birthday party ever

Surprise!
โอ้ว ว๊าว นี่เหรอ Birthday Party ของเฮา​… ตะลึง
เค้ก Car Cake สุดสวย ที่อาตาลซื้อให้ มีผมเป็นคนขับรถแข่ง

 

 

 

คุณปู่ คุณย่า
อาจาว

ผมคิดว่า บ้าน JonJon and ปู่ปู๊ is too big. หาใครไม่ค่อยเจอเลยครับ ห้องแต่ละคนใหญ่กว่าบ้านผมทั้งหลังในอเมริกาเสียอีก

ตื่นมาตอนเช้า ผมก็จะถามว่า “ปู่ปู๊ ย่าย่า ตื่นรึยัง?” แล้วผมก็จะเดินไปหาที่ห้องครับ เข้าไปถึงผมก็จะกดกริ่งหน้าห้อง ก๊อกก๊อก แล้วบอกว่า “สวัสดีครับ” “คุณปู่อยู่มั๊ยครับ? And where’s ย่าย่า?”

ผมชอบเดินเล่นรอบบ้าน ไล่จับหมาปันปัน หมาปีโป้ และตามหาจิ้งจกกับตุ๊กแก มากๆ

ตลาดน้ำสี่ภาค

 

พวกเรามาพัทยากันก่อนพร้อมคุณย่า แล้วคุณปู่ก็ตามพวกเรามาตอนบ่ายๆอีกวัน

 

คุณย่า ซื้อของเล่นทราย ให้เยอะมาก

 

เขาเขียว Zoo ผมชอบมาก กลับมาแล้ว ก็ยังอยากไปเขาเขียว Zoo อีก

ผมจำท่าที่นกกระจอกเทศจิกกินใบไม้ได้ชัดเลย ผมทำเลียนแบบได้เหมื๊อนเหมือน
New Beetle สมบัติเก่าแก่ของ แด๊ดดี้มามี้ … ผมชอบมากเลยครับ 

 

Siam Ocean World

เวลาใช้แฟลชแบบนี้ ผมจะบอกว่า “อุ๊ยๆ เดี๋ยวตาเสีย”

คุณตาคุณยายน้านิก

ไปดูเรือที่ท่าเรือ

ให้อาหารปลา ปลาเยอะมากครับ ผมจำได้ว่าน้ำกระเด็นเข้าตาผมด้วย

อากาศร้อนๆ ไปห้างทีไร พวกผมต้องไปแวะ Dairy Queen ทุกที

 

Back to USA

 

เรื่องบ้านกับเรื่องโรงเรียนผม ตอนนี้เป็นเรื่องใหญ่

เนื่องจากตอนนี้ที่เล่น โต๊ะรถไฟ และ ที่เรียน ของผมได้ครอบคลุมพื้นที่ส่วนใหญ่ของบ้าน

โต๊ะทำงาน คอมพิวเตอร์ เปียโน และที่รีดผ้า ก็เลยต้องมาอยู่ใน ห้องนอน ของ daddy mommy

ห้องนอนจากที่เล็กอยู่แล้ว กลายเป็นแทบไม่มีที่เดินเลยครับ บ้านก็มีที่อยู่แค่นี้ ไม่มีที่อื่นไว้ได้เลย

พวกเราคิดว่าต้องย้ายไปบ้านใหม่ ก่อนน้องจะเกิดแล้วล่ะ (คิดจะย้ายมาปีนึงแล้ว ยังไม่ได้ย้ายเลย)

เราอยากได้บ้านใหญ่ขึ้น อาจจะต้องยอมตัดใจย้ายออกจากเมือง Palo Alto ที่รัก ไปซื้อบ้านอยู่เมืองอื่น

บ้านใหม่หลังที่เรารออยู่นั้น เป็น short sale ทั้งนั้น เราไม่ได้อยากได้ short-sale หรอกครับ

แต่หลังทีชอบดันมีแต่ short sale จนแด๊ดดี้บอกว่าแด๊ดดี้เป็นเจ้าพ่อ short sale แล้ว

หลังแรก เดินทางสะดวก แด๊ดดี้ปั่นจักรยานไปขึ้น Google Bus สบายมาก

แถมโรงเรียนรัฐบาล 1o แต้มของผม ก็อยู่แค่หน้าหมู่บ้านเอง เดินไปเรียนได้

แต่อยากเข้าโรงเรียนฟรี 10 แต้ม บ้านก็ซื้อยากหน่อย หายากมากๆ หลายๆเดือนมีออกมาขายหลังนึง ยิ่งมาก็ยิ่งแพง คนก็แย่งกันยังกะแจกฟรีซะอีก (ช่วงนี้ราคาแถว Silicon Valley ขึ้นครับ)

ผ่านมาหลายเดือนยังปิดไม่ได้ เราก็เลยหาหลังสำรองไว้บ้าง … หลังถัดมา…มีคน offer แข่งกับเรา 23 คน 🙁  เจ้าของบ้านให้เราเป็น back-up

ล่าสุด มีหลังที่กลับเข้าสู่ตลาดอีกครั้ง เพราะคราวที่แล้วเค้าตกลงกับธนาคารกันไม่ได้ … แด๊ดดี้ดีใจมาก

หลังนี้ก็เดินทางสะดวก (ไกลเกิน 20 กม.ทุกหลังล่ะครับ แต่ความสะดวกต่างกัน) โรงเรียนเดียวกันกับหลังแรก… ลูกชายเค้าอายุ 8 ขวบ ชื่อแอนดี้ นิสัยดีมาก ดูแลผม เล่นกับผมเป็นอย่างดี ตอนที่เราไปดูบ้่าน… ผมชอบ Andy’s house มาก เพราะ ซื้อแล้วแถม Andy ด้วยใช่ป่าวครับ?

หลังนี้ก็คน offer เยอะ … แด๊ดดี้มามี้ภาวนา ขอให้เราซื้อได้เทิ๊ด  ผมไม่ค่อยรู้เรื่องหรอก รู้แต่ว่าเวลาแด๊ดดี้มามี้เครียด ผมก็จะถามว่า “Oh! What happened?” แล้วแด๊ดก็บอกว่า พวกเราหาเงินซื้อบ้านกันอยู่ จะได้มี bigger house ให้คุณปู่คุณย่า คุณตาคุณยาย มาอยู่ด้วยได้ ครับ … ผมต้องช่วยประหยัดด้วย ไม่ทำของเสีย จะได้มีเงินพอไว้ซื้อบ้าน …

เมื่อบ่ายวันเสาร์ … แด๊ดดี้ไปรับพลังบวก positive energy มาจาก Ken DeLeon อารมณ์ดีไปทั้งบ่ายเลย จากที่ตอนเช้ารู้สึกเหี่ยวเฉา มามี้บอกว่าหายากนะครับคนแบบ Ken นี้

ผมเองก็บอกตอนเดินออกจาก Office ว่า Yes, he’s a good man!

oคราวนี้มาเรื่องโรงเรียนผมบ้าง … ตอนนี้ผม 2 ขวบ 4 เดือนแล้ว เริ่มมีบางโรงเรียนให้ผมไปเรียนได้ ถึงจะเด็กสุดก็ตาม  มามี้ก็เลยพาผมไปลองที่ Palo Alto Downtown Children’s Center Preschool ซึ่งใกล้บ้านมากๆ เดินไปเดินกลับได้…ผมก็ชอบครับ เล่น outdoor เกือบทั้งวัน

อาทิตย์ที่ผ่านมา มามี้ไปด้วยทุกครั้ง ไปนั่งรอ ผมก็อุ่นใจ

เดี๋ยวอาทิตย์หน้า ผมต้องไปคนเดียวซะแล้ว ต้องไปกินไปนอนกลางวันด้วย ไม่รู้จะร้องไห้รึเปล่า…มามี้สอนไว้แล้ว ว่ามามี้ always come back ไม่ต้องกลัวนะ … เด็กคนอื่นก็ไม่มีมามี้มาด้วยเหมือนกัน ผมโชคดี มามี้มานั่งอยู่ด้วย ตอนอาทิตย์แรก

แล้วมามี้ก็ถามว่า ถ้ามามี้ไปแล้ว ผมจะร้องไห้รึเปล่า ผมก็บอกว่า “ไม่ร้องหรอก”

แต่พอกลับบ้าน มามี้ถาม จะอวดแด๊ดดี้ซะหน่อย ว่าผมจะไม่ร้องไห้หรอกครับ ผมกลับตอบว่า “ร้องสิ ร้องครับ”

มามี้หน้าแตกเลย

เรื่องโรงเรียนยังไม่จบ ตอนนี้มี Montessori สองที่ที่อาจจะรับผม ทั้งๆที่ผมอายุน้อยเกินไปหน่อย แต่อาทิตย์หน้าผมต้องไปสัมภาษณ์ด้วยครับ (It’s not only that we like them, but they have to like us!) มามี้บอกว่า แค่สมัครเตรียมอนุบาล ยังต้องลุ้นกันตัวโก่งยังงี้ ถ้าอยู่เมืองไทยต้องไปลุ้นผมสอบเข้าประถม ล่ะเหนื่อยเลย

สุดท้ายนี้ ผมเป็นเด็กใจดีเหมือนเดิม

มามี้มีน้อง Baby Hope อยู่ในท้อง หิวง่าย ตอนอยู่ในรถ มามี้บ่นว่า มามี้ปวดท้อง หิวมากเลย

ผมก็รีบปลอบมามี้ว่า “ไปกินที่บ้านนะ…” แล้วสักพักก็บอกมามี้ว่า “มามี้นอนครับ”

มามี้กับแด๊ดดี้ซึ้งใจจัง

นอกจากนี้ เวลาออกจากบ้าน ผมก็จะคอยบอกให้มามี้ใส่  Jacket, Boots, Hat หยิบรองเท้ามาใส่ให้มามี้ที่เท้าเลย

“มามี้หนาวม๊าย?” ผมจะถามมามี้แบบนี้ประจำ

เวลาออกไปเดินเล่นกับแด๊ดดี้ ผมก็จะถามแด๊ดดี้ว่า “ให้มามี้มาด้วยดีม๊าย?”

แล้วสองพ่อลูก ก็เดินกลับมารับมามี้ ที่กำลังนอนตีพุงพักผ่อนสบายๆอยู่ (นานๆจะได้พักซักที ได้พักสองนาที พ่อลูกก็กลับมารับละ)

ผลงานชิ้นโบว์แดงของผม…ผมถ่ายรูปให้แด๊ดดี้มามี้เป็นแล้วนะ…สวยมั๊ยครับ?

มามี้ถามว่า “ถ่ายติดมามี้แด๊ดดี้มั๊ยครับ?”

ผมตอบว่า “Yes!” แล้วยิ้มด้วยความภูมิใจ อิอิ

เรื่องเก่งๆผมมีเยอะ เช่น ถอดรองเท้า ใส่รองเท้าเองได้แล้ว ใส่กางเกงก็ได้ … จะเข้าบ้านใคร ผมก็จะนั่งลง ถอดรองเท้าเอง ก่อนเข้าทุกครั้ง

ผมเก็บของเล่นเวลาเล่นเสร็จ โดยเฉพาะ construction toy 100 ชิ้น ผมค่อยๆถอดออกแล้วเก็บเข้ากล่อง มามี้บอกว่าเก่งมากเลย

ป.ล. ไปเที่ยวเมืองไทยมา กลับมาพูดไทยเก่งเลย เช่นบอกว่า “Baby Hope ยังม่ายเกิ๊ด” พูดครับเกือบทุกประโยคเลยด้วยครับ

 

This entry was posted in Blog ภาษาไทย, English. Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *