15 Months 2 Weeks…Present from Grandpa…รถใครกันแน่…

เมื่อเช้าวันอาทิตย์คุณปู่อีเมล์มาบอกว่าคุณปู่จะซื้อรถเล็กๆให้มะ มะจะได้ขับรถพาบุณย์ไปที่ต่างๆได้ เช่น ห้องสมุดเด็ก สวนสัตว์เด็ก หาหมอ หรือซื้อกับข้าว เวลาที่แด๊ดดี้เอารถไปใช้

มะกับแด๊ดดี้ surprised และดีใจมากครับ

มะกับแด๊ดดี้ไม่เคยคิดไว้ก่อนว่าจะมีรถสองคัน คิดมาตลอดว่าจะแบ่งกันใช้คันเดียว

แต่ตอนนี้จะมีสองคันแล้ว คงจะสะดวกขึ้นมากทีเดียวครับ

ขอบคุณมากนะครับคุณปู่ พวกเราซาบซึ้งมากครับ

มะกับแด๊ดดี้จะเอาวิธีการชื่นชมและให้ของขวัญเด็กดีเพื่อเสริมสร้าง self esteem ไปใช้กับหมีน้อยบ้างเป็นบางโอกาสล่ะครับ

ที่มะดีใจที่สุดก็คือกำลังใจและความเข้าใจจากทุกคน ทั้งคุณปู่คุณย่าและคุณอาตาลอาจาว

มะบอกว่ามะขอบคุณแด๊ดดี้มากๆด้วย เพราะเป็นคนที่เห็นคุณค่าของมะ เป็นคนที่รักชื่นชมและเชื่อมั่นในมะจากภายในอย่างแท้จริงมาตลอด 13 ปี 3 เดือน แด๊ดดี้เข้าใจและเป็นกำลังใจให้มะเสมอ

และตอนนี้พวกเราค้นพบเรื่องสมาธิสั้น ซึ่งอธิบายได้แทบจะทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้ “การกระทำของแด๊ดดี้มักจะสวนทางกับความพยายาม”

มะมักจะชมแด๊ดดี้ (จากใจจริง) ให้ชายฟัง เพราะอยากให้ชายรู้สึกดีและรักแด๊ดดี้ ตื่นเต้นเฝ้ารอคอยแด๊ดดี้กลับบ้านอย่างมีความสุขครับ มะคิดว่าชายจะเป็นเด็กที่มีความสุขเพราะมีแด๊ดดี้ที่ใกล้ชิดสนิทสนมกับมะคอยดูแล 😀  ความสุขของลูกเริ่มต้นจากความรักของพ่อและแม่ครับ

กลับมาเรื่องรถกันต่อนะครับ…

ตอนแรกมะกำลังตัดสินใจว่าจะซื้อรถใหม่ Toyota Yaris Nissan Cube/Juke หรือรถมือสอง VW Beetle หรือ Mini Coopers

หลังจากเลือกดูแล้ว

แด๊ดดี้ก็บอกว่า “รถมะให้มะเลือกละกัน…แต่แด๊ดดี้เชียร์ Beetle Convertible สุดตัวเลย”

ชายก็ชอบ VW Beetle Convertible ครับ ได้ลองรถแล้ว หมุนพวงมาลัยไปๆมาๆ

รถคันเล็กหน้าตาเหมือนเป็นรถเด็ก

“คุ้นๆนะเจ้าน่ะ รู้สึกชายจะเคยมีอยู่คันนึงคันจิ๋วๆที่เมืองไทยใช่มั๊ย เดี๋ยวชายจะแต่งตั้งกลับมาเป็นรถประจำตัวนะ”

แด๊ดดี้ก็เห่อจนแด๊ดดี้คิดได้ต้องออกตัวว่า “ต้องเก็บอาการไว้หน่อย เดี๋ยวจะเกินหน้าเกินตาเจ้าของรถ”

รถ Beetle หลังคาสูง แด๊ดดี้ตัวสูงนั่งสบายมาก และก็ชายขึ้น car seat หัวไม่ชนแล้วด้วยครับ สบายหัวดีจัง :p

ซื้อช่วงนี้ราคาค่อนข้างถูกด้วยเพราะว่ารุ่นใหม่จะออกปีนี้แล้ว

มะก็เลยอีเมล์ถามคุณปู่ คุณปู่บอกว่าสนับสนุน

สรุปเราก็เลยจะซื้อรถยิ้มได้กัน

เราไปดูรถที่ Monterey …​ไกลหน่อย แต่ถูกกว่าเป็นพันดอลล์… ระหว่างทางเราก็แวะดูคันอื่นด้วย… เราไปดูคันนึงที่เมือง Redwood City

เจ้าของขายเอง แต่พวงมาลัยซีดๆ หนูแทะ insulator เป็นรูเลย และก็เครื่องไม่ค่อยแน่น ชายไม่เอาคันนี้นะครับ!!!

ตลอดการเดินทางไป Monterey ชายนั่งรถหลับนิดหน่อย ส่วนใหญ่จะตื่นชมวิว ฟังเพลง ร้องแอ๊ะแอ๊ะบ้างเล็กน้อย และชอบดูรถ ตอนนี้ชายชอบพูดว่า car car car และก็ ชอบ bus ด้วยครับ

[[ Mama’s comment: เป็นเด็กผู้ชายจริงๆเลยเราน่ะ ตอนดูรถล่ะทำท่าเรียบร้อย พอลงจากรถก็ทำท่าโวยวายเชียว ตอนอยู่ในโชว์รูมก็เดินดูรถเหมือนรถทั้งหมดนี้เป็นของตัวเอง :D]]]

หลังจากเลือกอยู่ 5 คัน มีทั้งที่สภาพใหม่ไปจนถึงเคยชนบุบมาชุบใหม่ ในที่สุดก็ได้ผู้ชนะเลิศ เป็น Beetle สี Triple White ปี 2007 จากศูนย์ของ Jaguar Land Rover

…. แต่น แตน แต๊น… คันนี้ครับ…

สภาพใหม่เกือบเอี่ยม ไมล์น้อย แค่ 24,800 miles เอง อะไรๆก็ยังดูใหม่ เครื่องก็ขับดี และทางศูนย์ก็เพิ่งเปลี่ยนล้อไป แด๊ดดี้กับมะต่อได้ $1,000 แน่ะครับ ถือว่าเยอะนะครับสำหรับรถมือสองจากศูนย์ (เค้าเพิ่งปรับราคาลดมาแล้วรอบนึงด้วยครับ)

รุ่นนี้เป็นรุ่น Limited Edition ปี 2007 ทั่วโลกมีจำนวนจำกัด ภายนอกสีขาววานิลลา (Campanella White) เบาะหนังสีขาวที่พิงศีรษะมีรูปโลโก้รถเปิดประทุน และ หลังคาสีดำแต่มีที่หุ้มเป็นหนังสีขาวเหมือนเบาะ

ภายในรู้สึกกว้างขวางไม่อึดอัด หน้าต่างใหญ่สบายตา หลังคาสูง เปิดปิดประทุนอัตโนมัติแค่ต้องใช้มือบิดที่ล็อคตอนสุดท้ายเท่านั้น

เบาะและพนักพิงทำความร้อนได้ ช่วยให้หายเมื่อย

วันถัดมา โจนาธาน ออกไปเดินเล่นตอนเช้ากับมะ แต่วันนี้ชายไม่สนใจเจ้าเหมียวหรอกครับ

นี่ไง พาหนะองค์ชาย ยิ้มรอชายแต่เช้าเชียว

ชายจะขึ้นรถครับ ขอ key หน่อยครับ แล้วชายก็รู้จักประตูนะครับ เดินเอา key มาที่ประตูแล้วพยายามกด unlock แล้วพยายามเปิดประตูรถ

พอมะเปิดให้ ชายก็ปีนขึ้นไปนั่ง เล่นไปมา หนุกจังครับ

แล้วมะก็ตกใจว่าเบาะมีรอยดำๆเหรอเนี่ย … เอ…ทำไมตอนซื้อไม่เห็น

แล้วมะก็เห็นนิ้วชาย แหะ แหะ แหะ มือชายโจนาธานดำปี๋เลยครับ เบาะขาวๆของมะเป็นรอยนิ้วเล็กๆของชาย 5 นิ้วเลย…โดนจับได้ซะแล้วเรา… :p

สรุปชายเดินวนกลับไปกลับมาที่รถ 5 รอบ ตรวจตรารอบรถ เช็คประตูว่าล็อครึยัง เอานิ้วจิ้มล้อเช็คลมยางด้วย…และก็เอากุญแจมาช่วยดูแลรักษาครับ (ถึอไม่ยอมปล่อย)
ตอนกลางคืนชายนอนคนเดียว ลุง bear ไม่ได้มานอนด้วย ชายก็เลยหลงเวลา ตื่นมาตอนเช้านึกว่ายังกลางคืนอยู่ ร้องหาแต่ หม่ำๆๆ จะหม่ำนมมะ

แต่พอแด๊ดดี้เปิดม่านสว่างเลย ชายก็นึกออกว่าสายแล้ว

รีบบอกมะกับแด๊ดดี้ว่าชายจะเล่น car car car … แล้วแด๊ดดี้ใจดีก็พาชายไปนั่งเล่นในรถใหม่เลยครับ

พอมะเดินออกมา ชายโจนาธานก็เรียก มะมะมะ
มานั่งด้วยกันสิครับ เหลือที่คนขับให้มะครับ

ความจริงชายก็เพิ่งถอยรถใหม่มาเหมือนกันนะครับ

เวลาชายเข้าบ้าน ชายก็จะอยู่แต่ในรถนี่ล่ะครับ กินเสร็จก็รีบมาขึ้นรถเลย ขึ้นๆลงๆ เปิดปิดประตู หมุนพวงมาลัย

ยกเว้นบางทีเจ้ารถก็ไม่รู้หายไปไหน (มะเอาไปซ่อน)

เห็นมะบอกว่ารถก็ต้องกินเหมือนกัน ชายก็เลยเอาตะเกียบมาทำเป็นที่เติมน้ำมันให้รถด้วย

แด๊ดดี้ประกอบยังไม่ทันเสร็จ ชายก็ขึ้นไปนั่งแล้ว

แด๊ดดี้บอกมะว่า “ดูเด็กขี้เห่อสิ”

ตอนแรกเกือบอดซื้อแน่ะ ไปที่ Toys R Us แล้วชายไปเล่นตลอดเลย เล่นจนรถคว่ำ ชายร้องตกใจ…ไม่ใช่ร้องเพราะเจ็บนะครับ…เป็นห่วงรถ

ยืนมองแด๊ดดี้กับมะช่วยกันพลิกรถกลับขึ้นมาด้วยความเป็นห่วง ปรากฏว่าพอคุณรถกลับตั้งขึ้นมาแล้ว ชายก็ยิ้มปรี่ ตบๆมัน แล้วก็เดินไปอีกทางด้วยความเขิน “แหะ แหะ คุณรถไม่เป็นอะไรนะ โทษทีนะ ชายทำคว่ำไป…ชายไปทำใจก่อนนะ…ตกใจเหมือนกัน”

ตอนแรกมะจะไม่ซื้อ แต่แด๊ดดี้บอกว่า “เป็นของที่ชายชอบที่สุดเลย ไม่ซื้อได้ไง ราคาก็ไม่แพง ถูกที่สุดในบรรดารถ push and ride แล้ว”

อ้อ…ตอนนี้…ชายรู้จักใส่แว่นดำ ใส่หมวก ใส่รองเท้า แล้วนะครับ บางทีก็เอาแว่นดำมาให้มะใส่ให้ แล้วเดินไปส่องกระจกดูตัวเอง

มะกับแด๊ดดี้บอกว่าเหมือนนายแบบ