Thailand

เมื่อเดือนมีค. ผมกลับไปเที่ยวเมืองไทยมาล่ะครับ คุณปู่คุณย่า คุณตาคุณยาย คุณอาและคุณน้า พาผมเที่ยวกันใหญ่ พวกผมแทบจะไม่ได้อยู่บ้านเลย

Chiang Mai

 

 

 

 

Bangkok

อาจาว threw me the best birthday party ever

 

 

 

ตลาดน้ำสี่ภาค

 

 

 

เขาเขียว Zoo ผมชอบมาก กลับมาแล้ว ก็ยังอยากไปเขาเขียว Zoo อีก

 

Siam Ocean World

คุณตาคุณยายน้านิก

 

Back to USA

 

เรื่องบ้านกับเรื่องโรงเรียนผม ตอนนี้เป็นเรื่องใหญ่

เนื่องจากตอนนี้ที่เล่น โต๊ะรถไฟ และ ที่เรียน ของผมได้ครอบคลุมพื้นที่ส่วนใหญ่ของห้องนั่งเล่นและห้อง dining room

โต๊ะทำงาน คอมพิวเตอร์ เปียโน และที่รีดผ้า ก็เลยต้องมาอยู่ใน ห้องนอน ของ daddy mommy

ห้องนอนจากที่เล็กอยู่แล้ว กลายเป็นแทบไม่มีที่เดินเลยครับ บ้านก็มีที่อยู่แค่นี้ ไม่มีที่อื่นไว้ได้เลย (กระต๊อบน้อยล้านกว่าดอลล์ ขนาดแค่ 800 sq ft)

พวกเราคิดว่าต้องย้ายไปบ้านใหม่ ก่อนน้องจะเกิดแล้วล่ะ (คิดจะย้ายมาปีนึงแล้ว ยังไม่ได้ย้ายเลย)

เราอยากได้บ้านใหญ่ขึ้น อาจจะต้องยอมตัดใจย้ายออกจากเมือง Palo Alto ที่รัก ไปซื้อบ้านอยู่เมืองอื่น

บ้านใหม่หลังที่เรารออยู่นั้น เป็น short sale ทั้งนั้น เราไม่ได้อยากได้ short-sale หรอกครับ

แต่หลังทีชอบดันมีแต่ short sale

หลังแรก เดินทางสะดวก แด๊ดดี้ปั่นจักรยานไปขึ้น Google Bus สบายมาก

แถมโรงเรียนรัฐบาล 1o แต้มของผม ก็อยู่แค่หน้าหมู่บ้านเอง เดินไปเรียนได้

แต่ต้องรอนานมาก ราคาก็ยังไม่แน่นอน เพราะเป็น short sale แบบมีสองธนาคาร เราเสนอราคาไปแบบ…ถ้าได้ ก็จะเป็น deal of the century เลย…แต่แค่ธนาคารแรกก็ยากมากแล้ว ไปประเมินซ้ำแล้วซ้ำอีก ธนาคารสองยิ่งยากใหญ่…เฮ้อ… short sale negotiator คนนี้ไม่ค่อยดีไม่ค่อยเก่งด้วย อาจจะปิดไม่ได้

นี่ละครับ อยากเข้าโรงเรียนฟรี 10 แต้ม บ้านก็ซื้อยากหน่อย หายากมากๆ กว่าจะมีโผล่มา หลายๆเดือนมาหลังนึง ยิ่งมาก็ยิ่งแพง คนก็แย่งกันยังกะแจกฟรีซะอีก (ช่วงนี้ราคาแถว Silicon Valley ขึ้นครับ)

ผ่านมาหลายเดือนยังปิดไม่ได้ เราก็เลยหาหลังสำรองไว้บ้าง … หลังถัดมา…เราสู้ offer ราคาเต็มที่ เพราะราคาพอไหว … ปรากฏว่ามีคน offer 23 คน 🙁  เจ้าของบ้านให้เราเป็น back-up

ล่าสุด มีหลังที่กลับเข้าสู่ตลาดอีกครั้ง เพราะคราวที่แล้วตกลงกับธนาคารกันไม่ได้ … พวกผมชอบมากเหมือนกัน เดินทางสะดวกดี (ไกลเกิน 20 กม.ทุกหลังล่ะครับ แต่ความสะดวกต่างกัน) โรงเรียนเดียวกันกับหลังแรก เนื้อที่เล็กกว่าแต่ราคาต่ำกว่า…agent ก็นิสัยดี… ลูกชายเค้าอายุ 8 ขวบ ชื่อแอนดี้ นิสัยดีมาก ดูแลผม เล่นกับผมเป็นอย่างดี ตอนที่เราไปดูบ้่าน… มามี้ ประทับใจ ผมก็ชอบ Andy’s house

เราก็จะเอาหลังนี้สิครับ…อุตส่าห์ทำทุกวิถีทาง แย่งกับ offer อื่น… แบงค์สองอยู่ดีๆก็ลดราคา คงเพราะใกล้จะไปประมูลเต็มที เฮ้…แต่….เจ้าของบ้านดันได้งานพอดี ก็เลยบอก อาจจะไม่ขายละ … จะเก็บไว้ผ่อนต่อเอง…อ้าว… แง …​ เซ็ง… (ท้ายสุด เห็น selling agent บอกว่าคงจะขาย และน่าจะเลือกขายให้เรานะครับ ถึงแม้จะมีคนเสนอราคาสูงกว่า…โอม เพี้ยง…มามี้แด๊ดดี้จะได้นอนหลับสบายๆ สบายใจซักที แด๊ดดี้บอกว่าเป็นเจ้าพ่อ short-sale ไปแล้ว)

นอกจากนี้ ตอนนี้ปัญหาหนักเราคือ เจ้าหน้าที่คนที่เราทำเรื่อง loan ด้วย จน approve แล้ว เหลือแค่เอกสารนิดหน่อย อยู่ดีๆก็หายไปจากบริษัทเฉยๆ …

เราเลยต้องเริ่มต้นกันใหม่กับคนใหม่ ที่ทำเหมือนกับว่า เรายังไม่เคยส่งเอกสารเลย และก็ต้องรอ approve ใหม่ ซึ่งอาจจะไม่ผ่านก็ได้ (ประมาณเข้า PhD Stanford ละกัน…ได้อีเมล์ admission แล้ว รอ  admission package แต่ Prof กรุ๊ปที่รับเรา ดันหายไป … เลยต้องทำเหมือนสมัครใหม่ ผ่านการพิจารณาใหม่ อาจจะได้หรือไม่ได้ก็ได้  เพราะมันขึ้นกับดุลยพินิจคนพิจารณา)

แต่เรื่องสบายใจเรื่องนึง ในเรื่องกลุ้มๆ ก็คือ เราจะใช้ Ken Deleon เป็น agent จัดฉากและขายบ้านใน Palo Alto หากจำเป็นต้องขาย … Ken เป็น Realtor No.1 ใน อเมริกา ตามอันดับของ Wall Street Journal นะครับ เขาเน้นขายแถวๆ Palo Alto เป็นหลัก ไปเจอแล้วไม่ผิดหวัง นิสัยดีมาก เก่งมาก มีเหตุมีผล แต่ก็อารมณ์ดีด้วย สมกับที่เป็นอันดับหนึ่ง Average เขาใช้เวลาขายบ้านแต่ละหลังแค่ 9 วัน และขายออกทุกหลัง ขายด้วยราคาเกินกว่าราคาตั้ง เฉลี่ยกว่าแสนดอลล์

แด๊ดบอกว่า สมกับที่ประสบความสำเร็จจริงๆ … แด๊ดไปรับพลังบวก positive energy มาจาก Ken อารมณ์ดีไปทั้งบ่ายเลย จากที่ตอนเช้าเศร้าๆกับเรื่องบ้าน มามี้บอกว่าหายากนะครับคนแบบ Ken นี้

ผมเองก็บอกตอนเดินออกจาก Office ว่า Yes, he’s a good man!

oคราวนี้มาเรื่องโรงเรียนผมบ้าง … ตอนนี้ผม 2 ขวบ 4 เดือนแล้ว เริ่มมีบางโรงเรียนให้ผมไปเรียนได้ ถึงจะเด็กสุดก็ตาม  มามี้ก็เลยพาผมไปลองที่ Palo Alto Downtown Children’s Center Preschool ซึ่งใกล้บ้านมากๆ เดินไปเดินกลับได้…ผมก็ชอบครับ เล่น outdoor เกือบทั้งวัน

อาทิตย์ที่ผ่านมา มามี้ไปด้วยทุกครั้ง ไปนั่งรอ ผมก็อุ่นใจ

เดี๋ยวอาทิตย์หน้า ผมต้องไปคนเดียวซะแล้ว ไม่รู้จะร้องไห้รึเปล่า…มามี้สอนไว้แล้ว ว่ามามี้ always come back ไม่ต้องกลัวนะ … เด็กคนอื่นก็ไม่มีมามี้มาด้วยเหมือนกัน ผมโชคดีแล้ว มามี้มานั่งอยู่ด้วย ตอนอาทิตย์แรก

แล้วมามี้ก็ถามว่า ถ้ามามี้ไปแล้ว ผมจะร้องไห้รึเปล่า ผมก็บอกว่า “ไม่ร้องหรอก”

แต่พอกลับบ้าน มามี้ถาม จะอวดแด๊ดดี้ซะหน่อย ว่าผมจะไม่ร้องไห้หรอกครับ ผมกลับตอบว่า “ร้องสิ”

มามี้หน้าแตกเลย

เรื่องโรงเรียนยังไม่จบ เพราะผมชอบโรงเรียนแบบ Montessori มามี้กับแด๊ดดี้ก็คิดว่าเหมาะ…เลยพยายามพาผมไปสมัคร Montessori แต่เค้ามักจะรับที่ สองขวบครึ่ง ตามกฏ

ตอนนี้มี Montessori สองที่ที่อาจจะรับผม แต่อาทิตย์หน้าผมต้องไปสัมภาษณ์ด้วยครับ (It’s not only that we like them, but they have to like us!) มามี้บอกว่า แค่สมัครเตรียมอนุบาล ยังต้องลุ้นกันตัวโก่งยังงี้ ถ้าอยู่เมืองไทยต้องไปลุ้นผมสอบเข้าประถม ล่ะเหนื่อยเลย

สุดท้ายนี้ ผมเป็นเด็กใจดีเหมือนเดิม

มามี้มีน้อง Baby Hope อยู่ในท้อง หิวง่าย ตอนอยู่ในรถ มามี้บ่นว่า มามี้ปวดท้อง หิวมากเลย

ผมก็รีบปลอบมามี้ว่า “ไปกินที่บ้านนะ…” แล้วสักพักก็บอกมามี้ว่า ‘มามี้นอนครับ”

มามี้กับแด๊ดดี้ซึ้งใจจัง

 

ป.ล. ไปเที่ยวเมืองไทยมา กลับมาพูดไทยเก่งเลย พูดครับเกือบทุกประโยคเลยด้วยครับ